Wie heeft er geen collega, kennis of naaste die met enige stoerheid beweert dat die “maar weinig slaap nodig heeft” of “genoeg heeft met 4 à 5 uur slaap per nacht”?
Want één of twee uurtjes minder slapen dan de aangeraden tijd, dat kan toch geen kwaad? Die ene Netflix-aflevering, dat extra uurtje scrollen op social media, dat kan er toch nog van af? Of in de stilte van de nacht doorwerken om die deadline te halen, zalig efficiënt? Extra vroeg de wekker zetten om alvast e-mails weg te werken. Dat kan ik toch wel aan?
Er bestaat zeker een kleine groep mensen met bepaalde genen die hen effectief toelaten om met 5 tot 6 uur slaap per nacht normaal te functioneren en gezond te blijven. Maar dat is zo zeldzaam, dat de kans dat jij daarbij hoort kleiner is dan de waarschijnlijkheid dat je geraakt wordt door de bliksem.
Voor de overgrote meerderheid geldt dat al na één nacht van zes uur slaap schadelijke effecten gemeten worden in het brein en de rest van het lichaam.
Bij deze weze de toon gezet: ik noem die mensen die wel kunnen slapen maar dat niet willen, en dus steevast te weinig slapen, “de slaapmacho’s”.